Nieprofesjonalna poznańska jakość

Europa zaskoczona. Jakiś polski klub na „L”, (który nie jest w dodatku Legią, więc już kompletnie z niczym się nie kojarzy) zamiast jak to polskie kluby mają w zwyczaju odpaść nie tyle z europejskich pucharów, co eliminacji do nich już w wakacje, nie tylko gra jeszcze w listopadzie, ale sensacyjnie dobrze sobie radzi. Ba, wiele wskazuje na to, że ten Lech dotrwa na scenie europejskiego teatru futbolu B do wiosny! Co się u licha w tej Polsce dzieje? Powariowali przed tym Euro czy co? To jakiś przypadek, czy może w końcu mają pierwszy profesjonalny klub? Ani przypadek, ani profesjonalny klub - poznajcie poznańską jakość.

Rzesze europejskich kibiców przecierały oczy ze zdumienia, gdy ujrzały nie tylko wynik spotkania Lech - Manchester City, ale też jak ten Lech gra. Jak nie Polacy! O tym jak doskonale zagrali lechici zostało już powiedziane chyba wszystko. Najlepszym podsumowaniem precyzyjnych analiz taktyki i statystyk naszych niezastąpionych ekspertów (ojej jak w tym momencie żałuje, że transmisji nie przeprowadziło TVP z „mazaczkami” w roli głównej…) jest stwierdzenie, że poznaniacy wzniesieni na wyżyny swoich umiejętności zagrali jak równy z równym z jedną z najlepszych drużyn Premier League. Po prawdzie należy wspomnieć, że w składzie „The Citizens” zabrakło kilku zawodników, a bramka Manuela Arboledy to bardziej bilard niż piłka - te okoliczności z pewnością mogłyby zmienić wynik spotkania, ale na pewno nie końcowej oceny gry lechitów. A przecież Lech jest w dole tabeli… Więc co, ta polska liga aż tak silna? Nie, to po prostu Lech, który z roku na rok coraz bardziej zaprawia się w europejskich bojach.

Kolejorz na arenie międzynarodowej z powodzeniem próbuje zaistnieć od dwóch lat. W sezonie 2008/2009 poznański klub dostał się do grupy (ówczesnego jeszcze) Pucharu UEFA i zajął w niej trzecie miejsce co zaowocowało awansem do kolejnej fazy. Wiosną Lech w dwumeczu uległ włoskiemu Udinese. Przed rokiem było już gorzej, lechici o włos (którym były rzuty karne z Brugią) otarli się o fazę grupową Ligi Europy. Biorąc pod uwagę dodatkowo tegoroczne wyniki poznaniaków i w porównaniu ich z osiągnięciami (że tak zażartuję tym słowem) innych polskich drużyn, nasuwa się jednoznaczny wniosek - Lech nie zwykł się kompromitować. A to bardzo dużo jak na polską piłkę.

Po latach będzie się pamiętać nazwiska piłkarzy i trenerów, którzy pokonali wielkie europejskie marki. Czy ktoś wspomni o władzach klubu? Pewnie nie, a szkoda, bo w tym szczególnym wypadku naprawdę warto. Nie było by tego dzisiejszego wielkiego Lecha, gdyby Holding Amica przed czterema laty nie wyciągnął Lecha za uszy, czy raczej herbowe skrzydełka z bagna długów i korupcyjnej afery. Wielkie pieniądze, połączone z nadzieją i odwagą prezesów Holdingu umożliwiły wybudowanie niezbędnych nowych torów dla nowej poznańskiej lokomotywy.

Głównym „maszynistom” oczywiście nie wszystko wychodziło zgodnie z planem. Ucząc się na własnych błędach powoli krok po kroku (zniecierpliwieni kibice śmiali się, że „wężykiem, wężykiem”) dążyli do celu. Ostatecznie hasło „idziemy na majstra!” zaczęło się urzeczywistniać. Z kilkunastu miesięcznym poślizgiem, ale jednak przyszły sukcesy. I to jest właśnie ta piłkarska poznańska jakość, mająca swoje początki w pracy organicznej – odważnie, ciężką pracą, konsekwentnie do celu. Po mimo przeciwności wytrwale z wiarą budować. I tak oto powstaje nowa polska marka.

Pomimo tego deszczu komplementów skazy na niej i pracy przy jej umacnianiu - jeszcze bardzo wiele. Lech Poznań nie jest jeszcze pierwszym profesjonalnym klubem w Polsce. Co razi jeszcze w Poznaniu? Wiele mówi transparent wywieszony przez kibiców Kolejorza podczas meczu z Manchesterem, skierowany do władz klubu „Szanujcie kibiców! Najpierw cyrki z transferami, potem burdel z biletami, teraz szopka z trenerami!”.

Kibice wytykają w ten sposób swoim włodarzom brak obiecanych transferów, które miały zostać zgodnie z zapowiedziami przeprowadzone za pieniądze ze sprzedaży Roberta Lewandowskiego oraz kilka nietrafionych, tańszych anty-wzmocnień. Drugim wyrzutem jest dramatyczna organizacja sprzedaży biletów na mecze w Lidze Europy, prowadzące do kilkusetmetrowych kolejek. Wreszcie fani wyrazili swoje zażenowanie z okoliczności zwolnienia Jacka Zielińskiego.

Sternicy profesjonalnego klubu muszą być prawdomówni, z naciskiem na muszą. I nie chodzi tu tylko o stronę etyczną. Kibiców trzeba szanować także dla tego, bo to się opłaca – 43 tys. widownia to potężny sponsor. Kilkusetmetrowe kolejki to kolejny przejaw braku szacunku dla fanów, a i przy okazji wstyd. Miasto wyłożyło na stadion ponad 0,5 MLD zł to niech klub poradzi sobie chociaż z systemem sprzedaży wejściówek. Żarty, że kolejki rodem z PRL, dawno przestały już być śmieszne. No i w końcu zmiana trenera na kilkanaście godzin przed jednym z najważniejszych meczów w roku. To już jest szczyt braku profesjonalizmu. Czy ktoś kiedyś słyszał o podobnej sytuacji w jakimś nie tyle zachodnim co nawet południowym klubie? Co mógł dać JEDEN trening Jose Maria Bakero (z całym szacunkiem dla Baska)? Aż się prosi, żeby przy wyniku „Lech Poznań – Manchester City 3:1” umieścić „*”, z dopiskiem pod spodem „podpisano Jacek Zieliński”.

Pozostaje trzymać kciuki za Lecha, ze szczególnym uwzględnieniem jego władz. Kawał dobrej roboty już wykonano, drugi taki jeszcze przed poznaniakami.